کعب بن عبیده یکی از زاهدان و متعبدان معاصر عثمان بن عفان در اعتراض به روش خلیفه نامه ای به او نوشته است. در ذیل متن نامه او و رفتار عثمان را می آورم.
متن نامه از ابن اعثم کوفی در الفتوح: «الی عبدالله عثمان امیرالمؤمنین من کعب بن عبیده، اما بعد بداند امیرالمؤمنین که تو را بیم می کنم از فتنه و بر تو هراسانم از فراق این امت، بدان سبب که تو نیکان از شهر بیرون کردی و بدان را امارت و ولایت دادی. دشمنان نیکمردان را به غنایم ایشان شریک گردانیدی و جماعتی را که در دین و دیانت از ایشان کمتر بودند بر ایشان برگزیدی. کتاب خدای را پاره پاره کردی و باران از آسمان و نبات از زمین برداشتی. خویشان خویش را بر سر مردمان مسلط کردی تا سینه های مسلمانان پر از کینه تو شد. جماعتی را که به خویشتن نزدیک گردانیده ای و توانگر و مستظهر شده اند، نه از کفایت توست بلکه از غنیمت های شهرهای ماست. حَکم میان ما و تو خدای جل جلاله تمام است. اگر برگردی و دلهای ما را به دست آری، همگان ناصر و ناصح تو باشیم، و اگر ابا نمایی و بر این جمله نروی، ما از ظلم تو به خدای زینهار خواهیم و در بامداد و شبانگاه پناه به درگاه او بریم. والسلام ».
نامه را به مردی دادند تا برای عثمان ببرد. مرد وقتی بر عثمان وارد شد که با گروهی از صحابه از جمله امام علی علیه السلام در دیوان بودند. چون عثمان نامه را خواند متغیر شد و پرسید چه کسی نامه را نوشته گفت از صلحای کوفه. عثمان گفت دروغ گفتی بلکه سفها و اهل بغی و حسد نوشته اند. پس دستور داد جامه از تن آن مرد بکشند و او را محکم بزنند تا انتباه دیگر فتّانان - فتنه گران - باشد.
امام علی فرمود این مرد را به چه جهت می زنند؟ او رسولی بیش نیست و نامه ای آورده. عثمان گفت پس او را به زندان ببرند. علی(ع) گفت: بر او گناهی واجب نمی شود که به زندان فرستند. پس او را رها کردند.
عثمان نامه ای نوشت به والی کوفه که کعب بن عبیده را در صحبت مردی کریه منظر، زشت لقا و درشت طبع به نزدیک او فرستد. عثمان با دیدن کعب بعد از جدلی شنیدنی دستور داد جامه از او برکشیدند و او را بیست تازیانه بزدند و به جانب کوفه بازگردانیدند. پس به سعید بن عاص والی کوفه نوشت : «چون کعب بن عبیده به کوفه رسد، او را در صحبت مردی درشت خوی و ناخوش، حرکت ده و به فلان کوه فرست تا در آن جا باشد». پایان نقل
این نحوه برخورد عثمان با ناصحان و سرنوشت او که دیگر بی نیاز از شرح و توضیح است.
من یه سوال دارم. امیدوارم دوستان راجع به ان فکر کنند. ایا این انسانها هستند که صاحب قدرت می گردند یا این قدرت است که صاحب انسانها می شود؟ منظورم از قدرت یه چیزی تو مایه اراده معطوف به قدرت نیچه است.
سلام به دوستان
در فرهنگ قدیمی ما اخلاق رذیله گوناگونی وجود دارد. یکی از انها وقاحت است. یکی از نشانه های وقاحت دست پیش گرفتن برای پس نیفتن است. به قول امروزیها فرار به جلو. حکومتی مستبد خبردار می شود که در کشور مصر مردم برای درهم شکستن استبداد مبارک به پا خواسته اند. خوب حالا چه کار کنیم؟ ما که تا همین دو سه ماه پیش وزیر خارجه مان التماس می کرد به مصر برای تجدید روابط. ما که رئیس قلابی دولتمان می گفت مصر اراده کند ما همین امروز سفارت خود را در مصر بازگشایی خواهیم کرد. ها فهمیدیم چه کار کنیم. خوب ما که اخر وقاحت هستیم. سریع اعلام می کنیم که اقا ما از همون اول دشمن خونی رژیم مبارک بودیم و انقلاب مردم مصر نه بر ضد استبداد بلکه در طرفداری و همسو با رژیم ما می باشد. خوب دوستان وقاحت که شاخ و دم ندارد. تو این مملکت وقیحان برنده اند.
اما خوبی کار دنیا ان است که هیچ چیز در دنیای مادی همیشگی نیست.
زنده باد جنبش سبز
با سلام
یکی از اراذل و اوباش معروف(جناب سردار رادان) دهان کثیفش را باز کرده و دوباره همه جا را الوده نموده. گفته جنبش سبز دست به کشته سازی زده است.
رادان به خداوندی خدا ان روز دور نیست که شاهد باشیم حرامزادگانی چون تو جواب جنایتهایشان را خواهند داد.
لعنت خدای بزرگ بر تو و امثال تو باد
سلام علیکم
چند وقتی است مبارزه با ماهواره جدی گرفته شده. برادران انتظامی می ریزند به محله های مختلف و دیشها را می برند یا می شکانند. دستشان درد نکند. فقط یه خواهش. یکبار هم بریزید جام و جم و دیشهای انجا را هم جمع کنید و اصلا کاسه کوزه صدا و سیما را به جرم تحمیق مردم و اشاعه خرافات به جای ارائه صحیح دین و دیگر غلط کاریها برای همیشه جمع کنید.
درود بر جنبش سبز